Gözlerini Yolsam Mabedsiz Bir Din Kalır

Bu yaðmurlar gecenin gözyaþlarý
Kaldýrýmlar alnýndan öptüðü seccâde derviþin
-Þair burada Necip Fazýl’a gönderme yapýyor!-

Ýnce dudaklý hilal þeddesi gecenin
Hani cezm olsa susturacak adýný

Gözlerini yolsam mabedsiz bir din kalýr
Kýyýda ikinci bir aðýr yaralý deniz feneri
Mavi...
Renklerin en nitelikli kevaþesi
Ne yazsam eksik kalýr...

/.../
Bu rüzgarlar Azrail soluðu ensemde
Her gök gürültüsü yüzüme okunmuþ bir bildiridir
Gözlerini yolsam mabedsiz bir din kalýr
Avuçlarýmda tesbih taneleri
Belki de Adem’in süt diþleri
Mihrapta imamesi dualarýmýn
Sol kaburgamdan düþmüþ bir eðe kemiði kalýr...

Þehirler lâl cellatlar gibi
Anýlarýný parmak uçlarýnda saklar
Gözlerini yolsam mabedsiz bir din kalýr
Kangren olmuþ bir þiir kaleme boynunu uzatýr
Ve dilsiz oyuklara þairin adý yazýlýr...
Mavi...

Bu denizler þairin ayak izleri
Bu tuzlu onun gözyaþlarý
Kýyýlarýmda bekleyen isimsiz kadýnlar
Ýsrafil’in ilk üflemeli çalgýlarý...

Ýsrafil’in ilk provasýydý
Sûrdan kaçan yanlýþ basýlmýþ bir notaydý
Ben O’nu kýyamet sandým...

Kýyam etti sonra kelimeler
Kelimeler kýyama durdu
Onda bu gözler...
Bende intihale yollu kelimeler...

Ne adýný unuturum cehennemin
Ne yolunu bulurum cennetin...
Ki;
Gözlerini yolsam,
Bütün þairler mabedsiz kalýr...


Sosyal Medyada Paylaşın: