Muhal
Býrakýp yüreðime, en derin hüzünleri
Geçen seneler gibi bu yýl da bitiverdi.
Yazarak hesabýma yaþanmamýþ günleri,
Arkasýna bakmadan, terk edip gidiverdi.
Mevsimleri hep kýþtý, ne bahar ne yaz vardý,
Ilýk meltem yerine yalnýzca ayaz vardý.
Rengârenk çiçekleri esirgedi gözlerden,
Arada güzel anlar olsa bile az vardý.
Açmadý kardelenler, umutlar serap oldu,
Sert esen rüzgârlarla bað bahçe harap oldu.
Kýrýldý birer birer tutunduðum dallarým,
Rahmete muhtaç sinem, kurudu, türap oldu.
Oysa ne heyecanla beklemiþtim ben onu,
Sevgili bekler gibi gözlemiþtim yolunu.
Gelen aratýrmýþ ya, daha önce gideni,
Tescil etti bu sözü, yaþattý ayný sonu.
Þimdi yenisi gelmiþ, ancak yine ayný hal,
Yeni diye sunduðu eskisinden intihal.
Baþlangýç vaatler, nihayetinde hüsran,
Geçip gideceklerden himmet beklemek muhal.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.