BU GECE DE BEN SUSTUM YİNE KALEM KONUŞTU

Uzun uzun düþündüm var olduðum dününü,
Ýsraf etmedim senin benle geçen gününü,
Sayha sayha anýlar gözlerimle buluþtu,
Bu gece de ben sustum yine kalem konuþtu...

Yokluðuyla ruhumda eksiklik hissettiðim,
Sol yanýmda çýrpýnan kalbime hapsettiðim,
Þerha þerha yarýlan özlerimle uyuþtu,
Bu gece de ben sustum yine kalem konuþtu...

Evim sensin dedikçe yuvasýz kalýþlarým,
Yetim bir çocuk gibi ardýndan bakýþlarým,
Usul usul harlayan közlerimle tutuþtu,
Bu gece de ben sustum yine kalem konuþtu...

Zaman ilâç dediler elbet vardýr onayan,
Lâkin kimine yara, kaþýdýkça kanayan ,
Sayfa sayfa satýrlar sözlerimle doluþtu,
Bu gece de ben sustum yine kalem konuþtu...

Sen buyur etmedin ben emanet eþiðinde,
Hem de soluk soluða pes etmeden peþinde,
Aðýr aksak dermaným dizlerimle ovuþtu,
Bu gece de ben sustum yine kalem konuþtu...

Her haline gönülden razý olup eriþim,
Belki de bundan sebep aþkta göðüs geriþim,
Nüsha nüsha çoðalan izlerimle oluþtu,
Bu gece de ben sustum yine kalem konuþtu...

Dile dökemediðim onca acý içimde,
Dokundukça sýzlayýp hepsi baþka biçimde,
Parça parça un-ufak tozlarýmla savuþtu,
Bu gece de ben sustum yine kalem konuþtu...

Seyyal Tanýr / 26.01.2022
Sosyal Medyada Paylaşın: