ÜZGÜN
Gitmek kolay, ardýndan yananý düþündün mü..?
Ellerinle diktiðin baðýn “gülü” de üzgün…
Hayrola, yüreðimden ebedi taþýndýn mý..?
Çýkardýðýn yangýnýn kalan “külü” de üzgün..!
Mýsralara yolculuk ederken beste beste,
Kaðýdýn üzerinde gezinen kalem hasta,
Düzen tutmaz bir daha akordu bozuk yasta,
Dizine yatýrdýðýn sazýn “teli” de üzgün..!
Özlemeyi öðrendim, kan-revan oldu içim,
Acýdan aðardý bak geceden koyu saçým,
Sitemimi hiç sorma, sayýyorum o biçim,
Yokluðuna darýlan yârin “dili” de üzgün..!
Eksildim hasretinden bu gün de böyle geçti,
Yaradan her kuluna farklý bir ömür biçti,
Kimileri yaþýyor, kimileri de göçtü,
Zamanda yitip giden asrýn “yýlý” da üzgün..!
Ýkiden bir çýkýnca bir kalýr derler yalan,
Hayatýnýn tamamý büsbütün olur talan,
Perþembe, Cumartesi, Pazar hep falan filan,
Çarþamba’nýn önünde duran “Salý”da üzgün..!
Seyyal Tanýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.