umutla bekledim günlerce bir dost bir ses bir im umarým vardý minnacýk belki umduklarým belki beklediðim biri belki bir telefon zili olsa da razýydým bir ayak týkýrtýsý dýþarýda varsýn olsundu ...zýnk...
çetrefilliydi homurdanýyordu þehir oysa soluk almanýn dahi bedava olmadýðý aklýnýza ne gelirse he malým he caným tamamý tekmil kilitlendiler
ne utanmaz bir zaman ne utanmaz insanlar özsüz ruhsuz bedenleri var lâkin bedensizler kötülükler kol geziyor soygun sömürü yalan talan görmek istemediðim duymak istemediðim bu düþler yumulan gözler týkanan kulaklar lal diller güzel bir þeyler görmek isterler
bu ne umut küskünlüðü bu ne ýraklýk bu ne karanlýk ýþýk istiyorum birazcýk ýþýk
sonunda kucaklaþmak kavuþmak ve oynaþmak yaþamla
uçuþmaktansa boþ sahnelerde yaþamýn aktörü olmak
haziran 2003 istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet necip özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.