saðanak yaðmurlar altýnda
sen ve ben
sepkeni cama vuran eski bir köy evinde
gocuðumu kafama geçirip su yolu açmalýydým sele karþý
ayaðýmdaki lastik kayýp
çamura yatmalýydým sereserpe
fýrtýna ýslýk çalarken çatlamýþ cam kenarýnda
gürül gürül yanmalýydý sobamýz
sedir üstü muhabbete eþlik etmeliydi
duvara yansýyan gölgemiz
her gök gürültüsünde ürpermeliydi mum ýþýðý
ve üþüdükçe
ateþe körükle gitmeliydi nefesin
ta ki nefsime yenik düþene dek
sar beni
demeliydin
karanlýða üflediðin o yemini bozup
satýn aldýðýn mutlulukla
bozguna uðratabilirdin hüznü
çýðlýðýn karýþabilirdi yer yataðýnda
ki hazýrdý gök gürültüsü
düþün,
saçlarýný toplayan gecesin kollarýmda
tenin süt liman
saçlarýn baþak kokusu
ya düþ yolculuðuydu bu
veyahut kar uykusu..