Ansızın

Kabulümdür;
Yýldýzlý bir gece de olur, yaðmurlu bir gün de,
Ansýzýn alýp baþýmý gitmek istiyorum.
Takýp gövdemi ayaklarýmýn peþine,
Haber vermeden kimseye, sessizce,
Baþtan aþaðý günaha bulanmýþ bedenim
Ve yaþamý vasýfsýzlaþtýran öfkemle.
Duysan düþer misin ardýma ;
Karýþmadan nefesin rüzgarýn serinliðine.
Yadýrgamadan,
Kimseye aldýrmadan,
Sorgulamadan, yargýlamadan,
Binip ilk trene.
Ve boyayýp yüzünü!
Uðruna ömür tükettiðim o çocuksu gülümseyiþle.
Tutar mýsýn ellerimi yine?
Dindirir misin müsebbibi olduðun sýzýmý?
Dikilip kaþýma,
Hududu çizilmemiþ, haddi aþan güzelliðinle.
Bakar mýsýn gözlerime?
Ýlk bakýþta teslim olduðum gözlerinle.
Ve yeniden "seni seviyorum" der misin?
Bozup kalbimin ritmini,
Titreyen ama güç veren,
Umut vadeden sesinle...


Sosyal Medyada Paylaşın: