KAÇ DEFA

Fýrtýna azmýþ kudurmuþ,
Mavi sularýn dibi görünmüyor.
Yüreðim göðsümden bir mermi gibi,
Fýrlayacak sanki.
Dümeni, kýrbacý yiyince þahlanan bir at gibi,
Bekliyor küheylan gemi.
Ýpek kumaþtan yelkenleri,
Dolduracak asi rüzgar esmeye hazýr.
Bu þehrin havasýndan,
Alacaðým son nefestir bu.
Ok yaydan çýktý artýk aðlamak boþuna ama,
Geride tanýmsýz boþ bir bakýþ,
Kirli sakalýmdan baðrýmý ýslatan yaþlar cabasý.
Ayrýlýk vakti geldi çattý,
Hazýrým gitmeye.
Kaç defa vuruldum,
Sevda yüzünden yüreðimden.
Hüzün sel gibi dalga dalga yayýlýyor her yana.
Hep bir yaným yarým,
Hep bir tarafým eksik.
Saatler þaþýrmýþ vakitleri,
Açmayý unutmuþ baharýn çiçekleri.
Mevsimler terk etmiþ dünyayý,
Kanatlarý yolunmuþ duygularýn,
Çakýldý yere uçamaz artýk.
Aðaçlarýn dallarý kýrýlmýþ.
Küsüp rengini kaybetmiþ çiçekler,
Döküyor yapraklarýný defne aðaçlarý,
Bir zýpkýn gibi saplanýyor aðrýn yüreðime.
Saðanaðýna tutuluyorum en kesif yaðmurlarýn.
Gözümü kör etti sevda,
Gönlümü ise felç.
Can havliyle tutunuyorum,
Ýstesen de çok geç.
Kaným çekilmiþ,
Güneþim kayýp.
Beni sana baðlayan bir þey kaldý mý?
Ýncelen pamuk ipliði ha koptu ha kopacak.
Çok tuhaf, ne bir galip var ne de bir maðlup.

Orhan ÞENTÜRK

Sosyal Medyada Paylaşın: