Depremler olurken kâinatta, Sarp kayalar gölgesinde Kalbinin atýþýný dinlemekti seni sevmek. Yýkýk taþ duvarlar arasýndan bakývermek hayata. Bir avuç su, bir lokma ekmek, Bin bir umutla ve seninle dokunmaktý varlýða… Lâmekân duygularý sevmekti seni sevmek. Açýldý yer , gürledi gök… Çiseleyen yaðmurlarla yaðdýn Karlar arasýndan boy verdi kardelenler, Kesiþti yine yolumuz aþkla, Hýçkýrýklar sardý dört yanýmý. Azlettim ne varsa gurura dair. Yokluðunda varlýðýný sevmekti seni sevmek. Girizgâh kelimelerle açýlýverir kapýlar. Gelgitlerle ýslanýr yanaklarým, Kuyulardan yükselir ses Taþ duvarlar ardýndan bir çýðlýk, Tarihler ötesinden sevmekti seni sevmek. Cenk meydanlarýnda sessiz, sedasýz Sarýlýrken göðe, aya, yýldýza. Tutuverir bir el, bir çift söz, bir ela göz Düþler duraðýnda, gönül daðýnda Çýkmaz sokaklarýn gölgesinde, Ansýzlýk anýnda, senin yanýnda Sonsuzluk ateþini sevmekti seni sevmek... Öyle iþte.. Selma Çanakçýoðlu 18 Ocak 2022 Sosyal Medyada Paylaşın:
Selma ÇANAKÇIOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.