Hiç gitmeyeceksin sanýrdým… Hiç gitmeyecek gibi bakardý Hüzünlü bekleyiþleri mesken edinen, Ayazý sert bozkýrlara meydan okuyan, Þimal yýldýzýnýn doðduðu, O yorgun umutlarla bezeli gözlerin…
Hiç kimse sen gibi olamadý Sen yýldýzlara binip gittikten sonra… Yüreðime her düþen yýldýzý Tek tek topladým, seni aradým Ama yoktun hiçbirinde… Biliyorum sende bir Yýldýzsýn artýk… Hem de göðümün En parlak yýldýzýsýn… Bana Göz kýrpan yýldýzlar diyarýndan…
Gökyüzün rahat deðilse eðer Yüreðimde aðýrlasam seni… Ömürlük yatýya kalan Misafirim olsan… Hiç gitmesen yurdundan… Hiç gitmesen benden… Senin özleminle Tek baþýma koymasan beni… Ne güzel de yaþarýz Týpký eski günlerdeki gibi…
Bu þiir de yüreðimden, Göðümün en parlak O en ihtiþamlý, sýmsýcak O en hüzünlü, çok sevgili yýldýzýna… Belki duyar da beni Gülümser cennetinden diye… Gökkuþaðý beliriverir özlem daðlarýmda Saðanaklarýmýn ardýndan Ufacýk yüreðimde diye… Bir umut benimkisi de iþte… Arada bir de olsa uðra düþlerime, O yýldýzlý cennet seviþlerime...
Gülhaným
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zümrüdüanka_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.