Keþkeler vardýr ya hayatta Keþke dersin hani iþte...
En büyük keþke’m sendin benim Keþke dedim söyleyebilseydim sustuklarýmý...
En acý keþke’m sendin benim Keþke dedim uyanmasaydým düþünden...
En güzel keþke’m sendin benim Keþke dedim daha erken görseydim gözlerini... Az daha erken duysaydým o cennet sesini...
Keþke sende görseydin yüreðimi... Keþke iþte...
Belki geç kalmazdýk seninle aþka... Belki de aramama gerek kalmazdý Seni her köþe baþýnda... Yüreðimi savurduðun fýrtýnada... Belki bir tebessümün yeterdi Aramýzdaki tüm duvarlarý yýkmaya...
Keþke... Keþke söyleyebilseydim sana Sustuðum kadar susturamadýklarýmý... Ne kaybederdim ki en fazla Zaten yoktun yanýmda Yine hasretin sarardý yine hayaline sarýlýrdým... Keþke son kez gördüðümde o gözlerini Söyleyebilseydim sana seni ne denli sevdiðimi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zümrüdüanka_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.