İÇİMİZE ATTIKLARIMIZIN YORGUNUYUZ

Ýçimize attýklarýmýzýn yorgunuyuz.
Gözyaþlarýmýzýn tedavi etmeye çalýþtýðý acýlarýn,
Elinde ziyan olmuþuz.
Dalýp dalýp gitmiþizde ,
Anlatamadýklarýmýzda boðulmuþuz.
Avaz avaz baðýrýp aðlamýþýzda,
Sesimizi bir kendimiz duymuþuz.
Kahkahalara sarmalayýp yaralarýmýzý,
Yalancý mutluluklarda hapsolmuþuz.

Gönlümüzün sesini kýsýp,
Aklýmýzýn elinde kalmýþýz.
Rumuza çiçek açtýranlarý deðilde
Baharýmýzý kýþa çevirenlere tutulmuþuz.
Hep fedâkarlýk yapmýþýzda sevdiklerimizin uðruna,
Bir yapmasaydýnla tuz buz olmuþuz.
Sabýr taþlarýný çatlatmýþýzda
Yeni umutlar filizlenirken doluya tutulmuþuz.

Bin türlü þer ile sýnanmýþýzda
Yine taþ atana gül atanlardan olmuþuz.
Her imdat diyene koþmuþuzda
Dert bizde olunca,tek baþýmýza kalmýþýz.
Dost baðýnda bülbül gibi ötmüþüzde,
Yüreðimizin yangýnýna sebep olana tek kelime edememiþiz.
Hep sandýklarýmýzla ve hep en sevdiklerimizle sýnanmýþýz.

AYTEN DEMÝREL

Sosyal Medyada Paylaşın: