Divan- ı Halil
Sen sen ol sevgi anahtarýný býrakma elinden!
Konuþurken ballarýn hasý dökülsün dilinden!
Ballarýn hasý dökülürse dilinden,
Herkes can kulaðýyla dinler seni, doyulmaz olur sohbetinden!
Güzel sohbet etmek, her babayiðidin harcý deðildir emin ol kendinden!
Bu emanet canýn teninde durdukça, uzaklaþma asla ve asla özünden!
Unutma! Ölüm öldürülmüyor vakti zamaný geldiðinde sen de öleceksin!
Nasýl yaþamýþsan, hepsinin hesabýný iþin kolayýna kaçmadan vereceksin!
Gönüllere girmiþsen, kolay kolay unutulmazsýn her daim hayýrla yâd edilirsin!
Fikri güzel, gönlü güzeller tarafýndan, sevildikçe sevilirsin!
Ýnsaný cennetlik eden, sevgi ve muhabbetler ile sil gönlün pasýný!
Býkýp usanmadan aþk ve þevkle, ara bul insanlarýn hasýný!
Gönlü rahmani sevgilerle dolu olan insaný yakmaz narlarýn hiç biri.
Ýnsan ölse bile çürümez eti, yaþarken kýlavuz edinmiþse, kendine þeref abidesi velileri.
Yerin göðün sahibinin bir adý adý da sevgidir.
Barý sevgi olan taþýmakla yorulmaz, ahirette cennet-i ala yeridir.
Þiarý barýþ ve sevgi olan, olur veli zatlarýn baki âlemde komþusu!
Metrelerce uzaktan gelir, tenindeki Muhammedi gül kokusu.
Sevgi satýlmaz, sadece ve sadece asil gönüllerde biter yeþerir.
Sevgi yolunda gidenler, en kýsa zamanda sevildikçe sevilir.
Muhabbet daðlarýnda, sevgi fedaisi olmak lazým, ömür miadý henüz bitmeden!
Her þeyin hayýrlýsýný ve güzelini beklemek gerek yerin göðün sahibinden!
Sevgi insaný insan eder, sevgi ile kemlik bilmeyen asil gönüllerde taht kurulur.
Boz bulanýk akan sular bile sevgi ile duruldukça durulur.
Sevgi, eder insaný bu üç günlük fani dünya hayatýnda münevver.
Nefis istese de, istemese de baki yolculuða olacak vakti geldiðinde ebedi sefer.
Aklýselim düþünen herkes, gönlünü sevgilerle týka basa doldurur.
Gönül aðaçlarýna, gül sevdalýsý bülbülleri herdaim kondurur.
Sevgi çilingirdir. Her kapýyý çok kolay mahirce açar.
Etmez insaný sýkýntý ve kederlere, gam ve kasvetlere düçar.
Sevgi ile olur insan cennetlik, narlarýn türlüsü eder ondan hayâ.
Veçhindeki güzellik benzer karanlýklarý aydýnlatan dolunaya.
Sevgi, insaný vicdan ve merhamet abidesi yapar mert ve babayiðit eder.
Gönül bahçesinde rengârenk yedi veren Muhammedi gülleri biter.
Sevgi, kardeþliði, dostluðu barýþçýl duygularý pekiþtirdikçe pekiþtirir.
Gönlün buz daðlarýný, bir anda eritir.
Sevgi, açýlmamaktan dolayý paslanmýþ kapýlarýný pasýný bir anda siler.
Hakkýnda hayýrlý ve güzel olan her þeyi sadece ve sadece Allah’tan diler.
Sevgi, husumet ve adavet duygularýný kökünden söküp atar.
Ýnsaný cennetlik eden muþtu belgesini gönül kapýsýna asar.
Sevgi, en zehirli çýngýraklý yýlaný bile deliðinden çýkartýp emrine amade eder.
Gönül aðacýna konan gül sevdalýsý bülbüller aþk ve þevkle daha bir hoþ öter.
Sevgi, tam kývamýnda piþmiþ bir yemek gibi býrakýr damaklarda lezzet üstüne lezzet.
Ýnsan yaþadýkça, artar yüreðindeki vicdan ile merhamet þeref ile izzzet.
Sevgi, cürümleri bir anda yakar tertemiz eder sevgiyi konuk eden gönülleri.
Kolay kolay sararýp solmaz, dostun dostuna verdiði birbirinden güzel gülleri.
15/Aralýk/2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.