Evet, bir hikâyenin daha sonuna geliyoruz. Yaðan yaðmurlarý küçülterek baþladým. Size dilediðiniz bir kimliðimle söylüyoruz. Þu düzeni, gülleri büyüterek taþladým.
Bu son baþlangýcýn habercisidir; darlýk yok. Ne mutlu ki bana, bundan sonra ayrýlýk yok.
Bu yolda cismimi her gün itinayla kurdum. Zembereðim son haddinde, bir iliþki kurdum. Dön, yelkovaným; akrebin zehrinde mahsurdum. Sonsuz, ah sonsuzluk...düþleyerek yavaþladým.
Bu saat, bekleyenin müjdesidir; zorluk yok. Ne mutlu ki bana, bundan sonra ayrýlýk yok.
Yine bu yolumda Kaf Daðý’na da ulaþtým. Sizler için hikâyemde dört mevsim yaþ aþtým. Aþtýðým her yaþta abý hayatý iliþtim. Gördüm pusularý; atlayarak geniþledim.
Bu, ölümsüzlüðün habercisidir; varlýk yok. Ne mutlu ki bana, bundan sonra ayrýlýk yok.
Yedi gök, rengarenktim; çýk, çýk belki de bitti. Yolun sonunu deðdim biraz akýlla; o da gitti. Gençlik! Kim, akýl oyununu beni de itti. Aah, ülfetlerden sýyrýlayarak giz iþledim.
Bu, tüm kesiþmelerin müjdesidir; zârlýk yok. Ne mutlu ki bana, bundan sonra ayrýlýk yok.
Söylenmeyiniz, bu defa hikâyem sona erdi. "Yaðmur"lu "gün"de "gençliðe" "vuslat"ý "kim" verdi. Bir damla, bir daha...veren, ömrü neden serdi. Ýþlediðim gizi sergileyerek niþ(ey)ledim.
Bu giz, mesutça geliþin izidir; harlýk yok. Ne mutlu ki bana, bundan sonra ayrýlýk yok.
Teþekkür ederim....
Har:Tartýþýp çekiþme Niþ: Duvar içinde býrakýlan oyuk Zar: Zayýf durumda olan, inleyen... Ülfet : alýþma, kaynaþma Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.