KARDELEN ÇÝÇEÐÝ Yusuf Yýlmaz Sonra bulutlar yavaþ yavaþ göðü kaplamaya baþladý. Damlalar þapkasýnýn tereðine çip çip vuruyordu. Bükünce boynunu Çalýlarýn arasýndan bir kardelen çiçeðinin kendine doðru baktýðýný gördü. Beyazýn içinde bembeyazdý. Sohbet etme hissi uyanýnca Kardelene doðru eðildi. Selam verdi! Çok güzel görünüyordu. Deli deli bir rüzgar esti. Bir daha eðildi, öptü kardelenin yapraðýný; Kokladý, Vatan kokuyordu!
Bayrak kýrmýzýsý bir damla kan damladý Kardelen çiçeðinin beyazýna! Bir kelebek geldi, Ruhunu alýp kanatlarýnýn altýna, Kayboldu hür maviliðin sonsuzluðunda. Açýldý gökyüzünün kapýlarý. Alnýnda þehadet damgasý olan beratý býraktý, Tanrýnýn makamýna!
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.