GEL EY SEVGİLİ...

Gel ey sevgili...gel.
Sevgine muhtaç kalbime,
Hatýrlatmak için sevgini,
Yanýmda durur gibi.

Gel ki ;
Bir huzmecik olsun,
Girsin þu karanlýk ruhuma ýþýðýndan.
Ve ruhum bir Cennet baðýna dönsün,
Iþýldasýn,
Iþýðýndan,nurundan,
Bir ýþýk vurur gibi...

*
Gel ey sevgili...gel.
Sedef’ten sýrça köþkümün,
Ýnci tanesi.
Iþýldadýkça ýþýðýn,
Güneþ düþer gözümden,
Sanki ýþýðýn,
Aydýnlýk içinde aydýnlýk,
Nur içinde,nur gibi.

Gel ki ;
Bir kývýlcým olsun girsin,
Þu naçar kalbime,aþkýnýn ateþinden,
Tutuþsun,tutuþtursun,
Yaksýn her zerremi,
Özvarlýðýmdan kalsýn,
Yalnýzca,bir avuç kül gibi.

*
Gel ey sevgili...gel.
Çekilmiyor sensizliðim.
Zaman ve zemin arasýnda,
Ýkilemde ruhum ve benliðim.
Hece’lerim yarým yamalak,
Heyecanlarýn salkým,saçak,
Rüzgarda savrulan tül gibi.

Gel ki ;
Bir zerrecik olsun,
Girsin yine sol yanýma,
Razýyým sevdanýn sancýsý.
Addetmem onu,
Senden gelen zûl gibi.

*
Gel ey sevgili...gel.
Senin aþkýna dönmekte,
Yer ve Yýldýzlar.
Senin kokunu getirmek için,
Esmekte bütün rüzgarlar.
Senin ýþýðýný görmem için,
Tutulmakta güneþ ve dolunay.
Ve yansýmakta ýþýðýn,
Yediveren gül gibi.

Gel ki ;
Her þeyim sen olsun,
Her þey,seninle bir deðer.
Ve hiç bir þeyim olmasýn,
Sen olmayan dünyamda,
Cennet’ten kovulmuþ,
Çýplak "ADEM" kul gibi.

*
Tuðal KÖSEMEN
17.Ocak.2022
Sosyal Medyada Paylaşın: