NE BİLSİN

Gözlerden gönül’ e, akan sevdayý.
Aþktan anlamayan, söyle ne bilsin.
Sevdanýn yüreklere, açtýðý yarayý.
Aþk acýsý çekmeyenler, ne bilsin.

Gecenin ýssýz zifiri, karanlýðýnda.
Gezerken þehrin, dar yollarýnda.
Çaresiz gitmeyen, yorgun dizlerde.
Yürekleri yanmayanlar, ne bilsin.

Mehtapla dertleþen, garip dilleri.
Mazide hep aþkla, gecen günleri.
Semaya kalkan, o bomboþ elleri.
Yaþamayan gönül, söyle ne bilsin.

Aþk öyle bir þey’ ki, dil anlatamaz.
Sevdalý gözlerse, dünyayý görmez.
Yardan ayrý kalan, hayatta gülmez.
Hasret çekmeyenler, söyle ne bilsin.




Muhlis SÜNBÜLCÜ.


Sosyal Medyada Paylaşın: