Söz meclisten içeri

Ömür dediðin nedir ki, pek çoðu inan ziyan.
Kimselere güvenme, bir tek kendine dayan. Deðilmi ki bu hale, en sevdiklerin koyan,
Söz meclisten içeri, duyduk duymadýk demeyin.

Bal baklava deðil de, peynir ekmek yersin,
Her sorduklarýnda, ayný yalaný dersin.
Öte dünya yakýndýr, Rabbim önüne sersin,
Söz meclisten içeri, duyduk duymadýk demeyin.

Bir biz olamadýk, hep ben di o kapýlar,
Kendinin söyleyip de, dinlediði þarkýlar.
Ýnsanlýktan bir haber, kalpleri kaskatýlar,
Söz meclisten içeri, duyduk duymadýk demeyin.

Yorgun olunca insanýn, hem gönlü hem gözü,
Zeval olmuþ ömür ey, der gibi en son sözü.
Gelmez mi beyaza çalan zaman, görünür mü yüzü,
Söz meclisten içeri, duyduk duymadýk demeyin.

Taþ olan kalbe deðmez, sözüm bumu yaþamak,
Ne bilirsin ki benden, nasýldý ki solumak.
Dildeki deðil niyet, içindeki zihniyeti yaþatmak,
Söz meclisten içeri, duyduk duymadýk demeyin.

Yol sorma hiç bir kula, kulun kula þartý var,
Dili yok acýlarýn, zaman geçiyor vakit dar.
Acýma bana ey insan, acýtmadan beni sar
Söz meclisten içeri, duyduk duymadýk demeyin.

Sosyal Medyada Paylaşın: