Köyden uzaða gitmek hepimizin korkusu, Küçücük kalbimizde büyük sevgi gizlerdik. Burnumuzda tüterdi sýcak ekmek kokusu, Belki verirler diye kapýlarý gözlerdik.
Köyde hayat baþkaydý, yaþamayan bilemez, Kimse baþkasý için kötü dilek dilemez, Güzel hatýralarý hiçbir silgi silemez, Yaþça büyüsek bile; çocukluðu özlerdik.
Her mevsim deðiþirdi köyümüzün süsleri, Þarký gibi gelirdi koyun, kuzu sesleri, Elimizde kokardý bazen tezek isleri, Ocaðýn ateþinde patatesi közlerdik.
Karakýþ bastýðýnda daðda kurtlar ulurdu, Ekin, harman zamaný hep coþkulu olurdu, Zorluklar olsa bile; herkes çare bulurdu, Tozlu köy yollarýnda parýldayan yüzlerdik.
Enginleri yeþillik, daðlar ise kar idi, Gönüller geniþ iken; evler biraz dar idi, Hiçbir zaman bitmeyen sevgi, saygý var idi, Büyükler konuþurken; sükût edip, izlerdik.
Bizlere gün doðardý çayýrlar biçilince, Çok ferahlýk verirdi ayranlar içilince, Yaz tatili baþlardý, sýnýflar geçilince, Özgürlükle büyüyen, en þanslýsý bizlerdik.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.