tanrým
göçme zamaný gelmedi mi
bu uygunsuz mevsimlerden
sabun köpüðü gibi kýsa ömrün
eteðinde bol bol hüsran
zor günlerin getirisinden
elimde kalan üç beþ kelam
onunda hepsi
yalan
ne insanlar gördüm doyumsuz
çýkar tepelerine koþar adým çýkan
ne fakirler gördüm gönlü zengin
dost baðýnda kurdu kuþu doyuran
ne uyumsuzlar gördüm
ne iyilikte ne kötülükte
ne hasetler gördüm
ocak batýran
inançsýz meta dünyasýnda
göçmen bir kuþum
hep kýrýldý kol yen içinde kaldý
tutuklu kaldým paslý kafeslerde
gönül yokluk içinde çilekeþ
yüzüm maveraya dönük
hakikati ararken ömrümü
yere yakýn buldum
tanrým
sýr içinde sýr saklayan evrende
bir adým ileri beþ adým geri çok yorgun olsam da
sonunda dibi delik bir heybem bir kedim oldu
þükürler olsun
binlerce
nihayet
kucaðýmdaki taþlarý döküp oturdum
üzerimdeki kiri pasý atýp duruldum
gözyaþlarýma sarýlýp topraðýn kokusunda
her þeyin alt üst olmasýný seyrediyorum
karanlýðýn coþkuyla insanlýða sarýlýþýný
ve ruhlarýn parçalanýþýný
ýþýðýn kendi içine çekiliþini
olsun
her son yeni bir baþlangýcýn muþtusu
iþte
bu yüzden
her damlanýn ürpertisindeki gökkuþaðýný
karýnca emeðini ekmek kýrýntýsýndaki
limon çiçeðindeki o hoþ esintiyi
ölümle yaþam arasýndaki sallantýda
sarýp sarmalayýp çoðaltýyorum
yaþamak illa yaþamak
yaþamak
adýna
gözümün kirlenen aynasýnda
nesli tükenmiþ arýlarýn donmuþ resmini çizen
aklýma inat tarla baþýnda aðlayan yalnýz gelinciðin
hüznüne raðmen
bir dünya yýkýlýp
yeni bir dünya kurulurken
toprak çerden çöpten atýklarý öðütürken biteviye
insanlýðýn toz olmuþ erdemlerini arayan bakýþlarým kýrgýn
yýlgýn rüzgârlarýn fýsýltýsýnda uyur ruhum
kalbimse kýzýlcýk þerbeti
dem tutar uyuþmuþ
nehirlere
sonsuz maviliðin altýnda
tohum toprak yaðmur yol umuttur
ah! turnalar
allý turnalar bilemediniz
aþk hep kimsesizdir
sakýn ola incitmeyin
kalbimi
yolu hep gidiþine býrakýrým…
ayþe uçar
12.01.2022
_Veda_