DELİ GÖNÜL

Düþtük bir vefasýz aþkýn narýna
Tutuþup yanmýþýz vay deli gönül
Bin piþman olsan da kimin kârýna
Vazgeç bu sevdadan, cay deli gönül


Neler çektim gönül senin elinden
Kurtulmuyor gözler hasret selinden
Hazan yaðmuruyla solan gülünden
Düþen yapraklarý, say deli gönü


Söyle kaderimi sen misin yazan
Giydirdin üstüme gamlý bir hazan
Emanet canýmda benimle gezen
Verdiðin ezaya, doy deli gönül


Nerede güneþim nerede yazým
Acýyor içimde büyüyor sýzým
Bir türlü geçmedi sana da sözüm
Bahara ermedik, oy deli gönül


Yaktýkça canýmý gülün dikeni
Canýn dayanmaya  yoktur mümkünü
Taþýyamaz oldum aðýr yükünü
Üstümden hüznünü soy deli gönül


Susuz çöller gibi kaldým kurakta
Güldür artýk beni bu son durakta
Takadým kalmadý artýk býrakta
Vuslata erelim, ey deli gönül...

Gülseren MORKAN


Sosyal Medyada Paylaşın: