Yazarım aldığım her nefesi

Yazar aldýðým her nefesi
Sis duman içinde kalan ömrümü
Ne çabuk soldun böyle
Nerede yazýn baharýn
Yaprak dökmüþ içten dýþtan
Sonbahar gibi hep hüzünlüsün

Baþýn düþmüþ iki avucun ortasýna
Direseklerin çökmüþ oturduðun
Tahtatan ahþap pencerenin kenarýna
Dalgýn dalgýn bakýyorsun
Rüzgarla arkadaþ olmuþ boþ kalmýþ sokaða
Gelmez oldu der gibisin eski dostlar

Hücrelerin üþüyor bedende damarda
Yayýlýyor benliðinin her yanýna
Mavisi kayýp bir deniz gibi
Geri renkli dalgalarý vuruyor sahiline
Üþüyor ayak parmaklarý bastýðýn hiç kurumayan
Islak ince kumlu uzun kumsalýnda

Bozarmýþ çöl rengi bir manzara
Dört yana bakan gözlerin perdesinde
Dolaþtýrýr sanki karanlýk tünelerde dehlizlerde
Bir yarým ay var gökte gelen akþamýn ardýnda
Kýzýla boyanmýþ boyasý düþmüþ yeryüzüne
Zemheri kýþa benziyor zamansýz dýr insan mevsimi

Suskunluk vuruyor dýþtan odamýn duvarlarýna
Ýnce perdeymiþ misali sýzýyor ortasýnda
Kenarýnda his ettiriyor ruhun bedende
Firar edercesine çarpýyor kýyýsýna köþesine
Saatleri sayar gibi volta atar adýmlarýn
Sesi geliyor derinlerlerden kulaðýma
Sosyal Medyada Paylaşın: