hep arkasý yarýn yüzünden yarým býrakýldýk
hep mevsim normallerinin altýndaydýk
basýnca incinir sandýðýmýz gölgeler oldu güneþin doðuþuyla birlikte
batana dek büyürmüþ
karanlýk elleriyle
insan
kendisiyle düet yapýyor yalnýz kalýnca
iç sesini dinliyor
dýþa kapanýnca
þimdi yüzümü unutan o aynayý duvara çivileyip
pas tutsun istiyorum sakladýðý sýrrý
maziyi gömecek yer arýyorum solan güllerle birlikte
derin kazdýðým çukura
defnet gamzelerinde
hep senin yüzünden yüz buluyor derdim ne vakit gülse yüzüm
hep benim yüzümde derdin
gülleri solduran hüzün
keþke týkanýp kaldýðým yerde alsan kalemi elimden
ne güzel düet yapardýk
ilham ellerinden..