UTAN İSTANBUL

Yaðmur yaðar sokaklarý ýslanýr,
Sel sele gidiyor bugün Ýstanbul.
Bir çocuk duvara sinmiþ yaslanýr,
Kimsesiz bu garibe sarýl Ýstanbul.

Bir simit vermiþler aðzýnda lokma,
Titreyen gözlerle yüzüme bakma.
Çocuk bu halini gözüme sokma,
Bugün beni azarla darýl Ýstanbul.

Taþlara cýbýldak basmýþ üþüyor,
Gökten yaðmur deðil azap düþüyor.
Senin hakkýn nerde kime düþüyor,
Bu garibin üstüne yaðma Ýstanbul.

Hani benim annem, nerede yuvam?
Bu sessiz çýðlýðý yokmudur duyan?
Uyan kaldýrýmlar taþ duvar uyan,
Ölü doður bugün doðma Ýstanbul.

Soðukmuþ garibin bakýþý soðuk,
Elleri çekingen seside boðuk.
Evi kaldýrýmda belki bir koðuk,
Sende bunu görde utan Ýstanbul.

Mustafa Kurt-25.07.2018
Sosyal Medyada Paylaşın: