Günbatımı

Tutulurlar,
tenha konüller
nedense hep günbatýmýnda


Kucak açar,
akþamýn kederi
ufka uzanan ümidlerin
intizar bakýþlarýna


kapanýr,
yavaþ yavaþ güneþin gözleri
bükülür aðýr düþüncelerin semasý

sýkýþtýrýr gök yüzünün sinesini
siyah bulutlarýn nefesi


uçarlar,
solmuþ yüreklerin
yorgun kelebekleri
hatýralar gülustanýna

geçmiþ günlerin ýtrý uyanýr
hayalin hüzünlü yataðýnda




M. Ahmedizade

Sosyal Medyada Paylaşın:

muhammed1347 Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Yalnız ağaç Yalnız geceler; Sevgilim “x” Gülümseme Gülü Servi ağacı; Islak bulut Memleketim, Karga ve bülbül, Çocuk şiiri Mutluluk; Güven