bir nedeni yok, öyle iþte
düþler ülkesinin derin dehlizlerinde
silik bir siluetin peþindeyim
siyah beyaz bir film izler gibi
eski yazlýk sinemalarýn en arka sýrasýnda
hiç eksilmeyen bir hevesle ayný sandalyede
mutluluk, hüzün, sevinç hep ayný perdede
belki olmak istediðim yerdeyim de
ben farkýnda deðilim nedense
bir nedeni yok öylesine iþte
iþte öylesine bazen o sandalyede
ýslanmayý severim ilk yaz yaðmurlarýnda
gök kubbeye dizilip ýþýk saçan yýldýzlara hayýflanýrým
Allahým ne kadar þanslýlar onlarýn bir güneþleri var
son yaz çýnar yapraklarý doluþur boþ sandalyelere
bir de ben nedensizce
ýþýðýný kaybeden yýldýzlarýn intiharýný izlerim
evrenin kuytu bir köþesinde gizlice
iki yakasýný bir tutup sýkýca sarýlýrým ceketime
nemli bir bulut dolaþýr gözlerimde sinsice
bir nedeni yok
iþte öylesine bazen, öylesine iþte
Abdurrahman Güleç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
can cana Düet "ve zaman usulca fısıldadı; bana bırak" Tablo Özlemim Körebe Afet örtün üstümü kimse görmesin KİMBİLİR Hayat iklimi