YANDI GÜLÜM KETEN HELVA

anýlarýmý üflesem Ýstanbul’un ruhuna
peþinden geleyim beni de kat güruhuna

bir göz kýrp yeter Kalbimi atayým önüne
Hemhal oldum içinden geçerken dününe

Güzel günlerdi belki çünkü çocuktuk zahir
Mum yaktým, methiyeler düzdüm, hepsi ahir

seni uzaktan seyretmek döndü hevese
burnumu sýzlatan sevdalar eski vesvese

eskilik güzeldir eskilik diye kutsayan dil
Nevton’un düþen elma Havva’da zebil

Yok bu sýralar papaðanlar ve salgýn revaçta
Kazýdýðým isimler yalnýz kaldý yukarýda aðaçta

uzadýkça gövde baðladý isimlerin üstü kabuk
ruhum kalp krizi geçiriyor yetiþtirin çabuk

bu ne rezillik böbrekti kendisini kalp sandý
yandý gülüm keten helva yandýkça yandý


Sosyal Medyada Paylaşın: