Önce alýndý oyuncaklarýmýz, habersiz. Uyutturuldu çýnar; dallarýmýz sipersiz. Söndürüldü feri gözlerimizin habersiz. Bizi biz yapan ne varsa kýlýndý deðersiz.
Çalýndý saf sevdalarýmýz yine habersiz. Kaybettirildi güven; dürüstlük mecnun, yersiz. Örttürüldü kalp kapýsý; sessiz, habersiz. Kardeþi kardeþ eden her þey kýrýk, çepersiz.
Bir gün soru sorulsun: Neden böyle; habersiz? Uyandýrýlsýn çýnarým; dallansýn benzersiz. Düþürülsün baþa söz; olmayalým habersiz. Sözü anlam katan her ne varsa olsun ezbersiz. Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.