ARİF VE ASYA

Arif ne diyorsun? bana yine kulaklarým aðýr iþitiyor biliyorsun
doðru düþünmekmidir önemli olan
Asya:
ben neyi düþünemedim gene söyler misin?

Arif; Ayakkabýlarý içeri al
kirletiyor kapýnýn önünü

Asya:
herkes dýþarý koyuyor neden dert ediyorsun bu gereksiz þeyleri

Arif;
perdeleri aç be kadýn
akþam olmadan kapandý perdeler

Asya:
sana gerçekten þaþýrýyorum görmeden nasýl biliyorsun bunlarý

Arif;
ben karanlýðýn içinde sesleri görüyorum , kalbimin ritmini dinledikçe düþünüyorum

Asya:
Ben saðýr sen körsün iki yarým ada gibiyiz
sen benim kulaðým ben senin gözlerin

-"hayat da böyle iþte görmesini bilen deðil bakmasýný bilen düþünüyor iþte"


Arif ; kuþlar geldi cama vuruyorlar, Asya ,
yemlerini getir

Asya;
yemek saatine daha çok var ,
bugün ne piþirsem bilmiyorum be adam
///

yanýna yaklaþýp tekrar söyler hiç sinirlenme den
bastonu üç kere vurur yere
/
Asya yemleri getirip güvercinlere atar .

/
"Düþünmek ön yargýsýz sevebilmektir ,"

/
Arif koltuðundan kalkar kapýyý açar

Asya :
kim geldi
Arif:
Bir buket gül koymuþlar kapýya
üzerinde bir not düþmüþler

not :
Mutluluk hikayesini yalnýzca mutlu edenler yazabilirler

Mutluluk ne paradýr nede mülk
sevmeyi bilmiyorsan herþey karadýr herþey çürük



Ayþe caniberk
Gümüþ kalpler
Sosyal Medyada Paylaşın: