Yalnýzlýðýn baðrýnda Yosun tutmuþ taþ gibi dalgalarý beklerken Binlerce kez kýyýlarda ölümle pençeleþirken Yine de direndim Gecenin kan donduran ayazlarýna Fýrtýnalara, boranlara, Ama... Tükendim Bir umut kalmadý senden Sensizlikte bin parçaya bölündüm
Yüreðim hüznün çarkýn da Parçalanýrken lime lime Hayalin bile düþmüyor gönlüme Yaðmur damlasý deðmiyor göz bebeklerime Þimdi içimde bütün umutlarým yýkýk harabe Hayret ediyorum Sen varken... Yüreðim esirken yüreðine Ölüm nasýlda sinmiþ içime
Ayaz gecelerin sabahýnda Ölümü bekleyen hasta gibi Esaretin son bulmasýný dilemek Var ya Var ya.. Sensiz zindanlarda ýþýksýz Umutsuz prangalarda Sensiz ölümü dilenmek
Artýk Sensiz.. Göçmen kuþlarýn kanatlarýna takýlý umutlarým Kim bilir hangi bahara, Hangi çöle býrakacak hayallerimi Hangi uçurumdan atýp Kim bilir.. Kim bilir nasýl öldürecek sensizliðimi
Ah.. Sensiz Hüznün kollarýndayým Hazan düþmüþ dallarýma Köklerim sökülüyor topraktan Dökülüyor yapraklarým Unuttum papatyalarýn beyazlýðýný Gülþen de çiçeklerin kokusunu Kor düþtü avuçlarýma Göz yaþlarýmda sen yoksun .. Sensiz Sensiz yüreðim nefesliyor ölümün kokusunu..
Ah.. Sensiz Dualarým sustu... Kor düþtü avuçlarýma...
Mehmet ÖZTÜRK Parkbeni
Sosyal Medyada Paylaşın:
parkbeni Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.