Beyaz Müzik
Müzik vakittir!
Ve
Hiçbir vaktin
Ýlk ve son diye bir yaratýlýþý olmamýþtý...
Hiçbir hikaye tamamlanmamýþtý.
Sorun yarým býrakýlmakta deðildi
Mühim olan aralarda biyerde doðru bir þekilde kaybolmaktý
En zor olaný buydu belkide kaderde
Çünkü var olmayý herkes baþardý
Her fani
Ya kaybolmayý!
Sýnýr çizenler olacaktý bu mutlakiyette elbet
Elde BEYAZ bir tebeþir misali
Meta edenler randýmanlý duygularýný...
Devinimi sevmeyenler suçlayacaktý acýmasýzca
Ýþleyiþine uymayan her nevarsa ederde
Yinede
Doðum onlar adýna gün ýþý gibi saf bir baþlangýçken
Ölüm iç karartan bir son olamazdý!
Anýlar hiç böylesi bir çöplüðe layýk olur muydu? Sahi
Acýlarýn ne anlamý kalýrdý ozaman
Mutlu bir tebessümün verdiði hazzý
Neden yaþamýþtý ki o vakitlerde!
Diline kuþanan sözcüklerin arkasýna nasýl da saklanýrdý insan!
Kaybolmayý asla hak görmüyordu kendine
Yediremiyordu küçük ihsaný
Görünür kýlýnmaktý dinmeyen arzusu
Hiç bitmeyen meraklý sahte gözlerde
Bitemezdi asla
Çalýnmasý gerekti deðeri daima
Hoþ melodilerle
Bu yüzdendi
Azar azar yaþ aldý ömür elden
Bir göz açýp kapayana kadar bedelini...
Ne doðum iyi bir baþlangýçtý ne ölüm acý bir son!
Anlam ise tüm çýplaklýðýyla aralarda biyerde...
Koskoca þehirlerde bazen
Ücra köþelerde
Yýðýlmalarýnda ýþýklarýn/tozlarýn/vurgunlarýn
Terkediþlerinde...
Bir aþkýn hükmediþinde yüreðine
Saklanan avcunun farkediliþlerinde
Sýðmýyordu yaþamak
Söylenemiyordu bu denli sözler
Bu þarkýlar
Kaðýtlara sýðmýyordu bu resimler
Birikenlerin tartýsýna erilmiyordu
Dirilmiyordu bir aynýsý
Herkesi farklý kýlanýn tabirine mahsur kýlýnmýyordu
Belki buyüzden
Büyük büyük açmayý baþaramýyordu papatyalar!
Ne geç kalan geç kalýrdý bu bedende
Ne mahsur kalan esir!
Kaçmayý denemeyen korkak mýydý oysaki?
Ya varan baþarmýþmýydý tüm asiliðiyle o muhteþem zirveye çýkmayý!
...
Ýlk ve son diye birþey yoktur!
Ýlki yoktu mesela baharýn
Sonu yoktu!
Ne ilki yaþandý sevdanýn ne sonu
Her ilk kendine mahsustu her son gibi
Lakin yinede
Ýlke ve sona muhtaç kalan insan olmuþtur.
Mola vermeyi kendine vücut bulmuþtu
Direnemiyordu zamana
Renkler ki soluyordu çabuk
Dünya ki dönüyordu hýzlý
Kýrýþýyordu ansýzýn alýn
Çatýþýyordu sürgün sözlere
Silinmeyi satýr satýr
Kaliteli bir silgi misali
Nasýlda hoþ görürdü bendine
Yoksa nasýl unuturdu
Kim olurdu o kadar sabýrlý ve zeki
Kim taþýrdý pas hayatýn zerrelerce yükünü
Ve Yarýþýrdý tümüyle Ýlahlan
Yüce dinin peygamberi bile ermek istemiþken arþa
Kaybolmalar artýk o kadarda yavan gelmezdi hayatý baþka telden çalanlara...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammet Fatih Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.