Aklým, ülkemdeki denizler kadar kirli , Sakin düþünmek elimde deðil , Karadeniz kadar hircinim þu sýralar, Nutkumun tutulmasýna ramak kala herþey boþa salýyor kendini , umarsýz ve umutsuzca . Güneþin doðuþu kadar heyecan verici olsada uyanislarim , heybetini yitirmis bir yýldýz kadar sönük ve dusmeye hazýr bir ruh halindeyim, Dinler tarihi kadar eski ve bir o kadar yakýn cagdayim . Uzaklýk kavramý belirsizlik içinde , aslýnda oradayým olmak istediðim yerde , ama uzaktayým gerçek bedenimde , ne yana gitsem boþ, ne yana dönsem bir hoþ oluyorum þu sýralar , aslý astarý belli olmayan duygularý yaþamak zorunda kalýyorum . Neyim ben ? Kimim sahiden ?
#Gürbüzcan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Umut gürbüzcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.