Ta ezelden baðlýdýr gönül Levhi mahfuz’a. Tatlý bir telaþtýr o , sarýverir benliði, Ezer geçer varlýðý gülümseyip sonsuza. Þan, þöhret, mevki düþer hiç ederek kimliði.
Düþer aþkýn peþine, girdabýnda kaybolur. Umurunda deðildir, ne kaygý, gam ne keder. Zirvesinde kalplerin ne saraylar kurulur, Bir tatlý tebessüm ki ruhu bahtiyar eder.
Sevince incitemez ne rüzgâr ne de ayaz, Divane mecnunun çölleridir her mevsim. Akýl ermez bir yoldur, edilemez itiraz, Cezbeder tek dokunuþ yürek yüreðe teslim.