Biz, dört erkek üç kız kardeştik.

Biz, dört erkek üç kýz kardeþtik.
Ayný anadan ayný babadan.
Babamýzý çok önceden topraða koyduk.
Toprak doymadý, iki kardeþ daha istedi çok sonradan,
Ýki kardeþi daha topraða verip, cennette uðurladýk.
Kaldýk þimdi iki erkek, üç bacý kardaþ.
Ana desen takadý yok, ayakta zor duruyor,
Bacýlar desen biri ciðerini topraða verdi.
Filiz gibi yavrusunu kendi elleriyle gömdü.
Nasýlsýn desen iyiyim der sitem düþmez diline.
Yigenlerim der can verir, çocuklarýndan ayýrt etmez.
Ama yigenlerin çoðu hayýrsýz, çoðu hal hatýr sormaz.
Diðer bacýlarýn da ciðerleri parça parça üþüyor.
Birinin yüreðinde acý dolu bir geçmiþ, onun da bir bebeðini topraða verdiler.
Hayli uzun bir zaman oldu ama halen acýsý yüreðinde,
Hangi annenin yüreðinde acý olmaz ki.
Diðer bacýmda zorlu bir hayat yaþadý ama o biraz daha þanslý
En azýndan caný yavrusunu topraða vermedi.
Allah uzun ömürler versin çocuklarýna, çocuklarýmýza.
Bize gelince, benim zaten her yerim çürüdü.
Vücuda býçak deðdi bir kere, yaþ almýþ baþýný gidiyor zaten.
Yaþýyorum ama ne yediðim yemek tat veriyor nede eskisi gibi yaþama sevinci kaldý yüreðimde.
Artýk fark ediyorum, toprak saracak bedenimi.
Çünkü her yerde toprak kokusu geliyor burnuma.
Her gün mezarlýktan geçerken ölümün beni çaðýrdýðýný fark ediyorum.
Bazen korkuyorum ama sonra iman ettiðimiz Allah sýðýnýyorum.
Ve korkularým geçiyor birden.
Bizim Allah’tan baþka kimsemiz yok ki.
Ondan gelip ona gideceðiz elbette.
Ama insan yinede korkuyor ölümden.
Aslýnda ölümden deðilde de günahlarýmýzdan korkuyoruz.
Öyle iþte, diðer kardeþe gelince hiç sorma.
Onun da hayatý hep zehir oldu, hep yüreðinde özlem vardý.
Ne yediði ekmekten bir tat aldý nede aldýðý nefesten.
Hep buruk kaldý yüreði, evinden çocuklarýndan, kardeþlerinden hep uzak kaldý.
Kardeþlerimizi topraða uðurlarken, üzerlerine toprak atmaya bile hasret kaldý.
Son yolculuklarýnda burada olamadý diye.
Yýllarca hüzüne boðdu yüreðini, ama yinede dik durdu.
Sitem düþürmedi diline yüreðine.
Geceleri yataða girdiðinde aðladýðý zamanlarda olmuþtur.
Ama kimse bilmez onun yüreðindeki yangýný.
Ýþte oda gavur elinde harcadý hayatýnýn en güzel yýllarýný.
Evinde desen hiç huzur yoktu.
Çoðu zaman bir avuç huzura hasret kaldý.
Onunda alýn yazgýsý böyle idi iþte.
Ne yapsa bir türlü evine yaranamadý.
O yüzden çocuklarý hep kin beslediler ona.
Gerçeði benim oðlum bile uzun yýllar konuþmadý kardeþimle.
Nasihat etti diye kin besledi ona.
Nedense bizim çocuklar nasihat dinlemeyi sevmiyor.
Þimdi çocuklar diyeceksiniz, hiç sormayýn.
Okuyup memur olan yok bizim çocuklarda.
Hepsi savrulup bir yerlere gittiler,
Kimi okuyor, kimi çalýþýyor, kim boþ geziyor,
Kimi evlendi çocuklarý oldu, kimi halen bekar yaþamaya devam ediyor.
Ama ne yapsalar ne etseler
Kýyamýyorsun yine de can iþte ne yaparsan yap can iþte.
Ne atabilirsin nede satabilirsin.
Yüreklerimiz hep buruk kaldý, bizim ailemizin alýn yazgýsý böyle idi iþte.
Bize kalan da yazgýmýza boyun eðmek.
Allah bütün çocuklarýmýzý hidayete erdirmesi için, mutlu olmalarý için dua etmek kaldý.
Yazan: Sinan Toker
Yazýldýðý Tarih: 30/11/2021
Babamýn yüreðinden dökülmeyen mýsralar.
Sosyal Medyada Paylaşın: