Kıyı

Kýyý

Ellerim kollarým baðlý
Çaresizliðin kýyýsýnda bekliyorum
Bitmek bilmiyor acýlar
Bitmek bilmiyor çaresizliðin feryadý

Derin bir nefes alsam diyorum
Aklýmdan geçiriyorum
Biraz tuhaf
Biraz delice þeyler
Sonra da
Kendimi boþ vermiþliðin
kýyýsýnda buluyorum

Ne denmeli baþka
acýnýn Üzerine ateþ mi yakmalý
Yoksa bir kazanda acýnýn üzü ile
Derdin suyu ile
Yaralarý mý ileþtirmeli
Ben hangi baþý bozuk kýyýdayým peki !

Ýnsan insan diyoruz
ne kadar dayana bilir
Ne kadar dayanabilir
yürekteki cihan kavgasýna ...

Eski püskü bir þeyler giyinsem
Acý ve keder o elbisede tanýr mý beni
Olmayacak hayaller kuruyorum gene
Gebe kalmýþ ýstýraplara inat
Baþýmý önüme eðiyorum
Yapamadýklarýný düþünüyorum çaresizce..

Oysaki zaman en büyük hazinedir derler
Yýllanmýþ þarap gibiyim artýk
Tam içilicekken
Eller düþüp kýrýlan
bir þiþe olu veriyorum
Ben hangi denizin kýyýsýndayým

Ey beni buna düþüren yürek yangýným
Bilinmezliðin içinde
Çareler ararken
Gecenin karanlýðýnda
Yüreðimde yetiþen kötülük çiçekleri
Sonunda bir baþlangýç olduðunu haykýrýrken
Üzerinde durduðum topraða
Anlamsýz þeyler karalýyorum
Umursamaz baþý bozuk
çaresizce hemde


Sosyal Medyada Paylaşın: