Yaþam Oysa ki hayat Karanlýktý Yaþam denen zerre zihinlerimizde boþa akan tanelerdi
Gök yüzü gölgelere Ýlhan olurken Ay ise bütün çýplaklýðý ile Aydýnlatýyordu her þeyi
Yürekler ölüm ve yaþam Arasýndan ki döngüyü tamamlarken Senin yüzün yeniden Diriltti Umutlarýmý Yaþama sevincimi
Sen doðanýn En büyük mucizesi Sen hayallerimin canlandýran kadýndýn
Ne denmeli baþka Ne söylenmeli Þu yüzyýl içinden yaþanmýþ En güzel þeysin
Sen kime umut Kimine hüzün Kimine hayat Kimine ölümdün
Sen gözlerin de kâinatý gördüðüm Ýçimdeki çocuðu yaþama tutturansýn Sen kelimelerin doðuþu Cümlelerin anlam bulduðusun Sen kendime bile itiraf edemediðim Ýnandýklarýma aykýrý en güzel þeysin
Sen hem yaþam Hem ölümsün ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
serhat fidan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.