çay demlesin isterdim yaþardýk yaþardýk belki o günden artmýþ bir akþamý daha bir fasýl olurdu bahçe kokulu gündüzden alýkoyardý sindirirdi bizi geceye oyalanýrdýk bardaðý elinden alýrken belki yudumlarken hani ama mutlaka göz göze gelirdik gelirdik deðil mi yeniden denerdik belki belki birlikte yaþamayý ayný ortamýn unutulan yüzlerine doðru gözlerle bakmayý anlardýk o doðruda yeniden iyi insanlar olduðumuzu ve duygularýmýzýn varlýðýný ve unutulmaya yüz tutmuþ birlikte yeniden yaþamayý ve birbirimizi anlamaya baþlardýk
çaydanlýk soðuk kaldý biz de sanki her kuþ kendi yuvasýnda tünercesine soðuktu hava çok soðuktu . uykuya daldýk
2 þubat 2008 Denizli
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet necip özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.