Menzil

Bir dikili aðacým olsun istedim
Ellerimle topraðý eþeledim durdum
Çok mevsimler tükettim
Ne yapsam yeþermiyor

Kanadýkça
Yüreðimin üzerine
Yara bandý gibiyim
Sanki
Ýyiliðinden çok zararým dokunuyor
Hapsolan
Bir sevgi ki bu
Ýsmini
Söylemeden dilimi yakýyor

Menzil uzak geliyor
Yollar tuzak doluyor
Artýk
Beklemek yoruyor
Ýçimde öyle bir özlem ki bu
Görmek dahi yetmiyor

Sözleri
Sýrlar
adým adým saklýyor
Esen rüzgarla her yaný duman kaplýyor
Gözgözü görmüyor
Bedenimi saran
Öyle bir soðuk ki bu
Ateþ olsa dahi üþütüyor


Sosyal Medyada Paylaşın: