Yüreðimin tam orta yerine pimini çekip býraktýðým bomba infilak ettikten az sonra… Gökten ölü kuþlar yaðmaya baþlamadan az önceydi… Yitirdiðim aklýmla, eteklerimi savura savura rüzgarý arþýnlarken Geceler boyu ayný kelimeleri sayýkladým Öyle ki uyumayý unutmak için yeter sandým Yanýlmýþým…
Dünyada yalnýz baþýma kalýþýmýn az öncesi Anamýn rahmini terk ediþimin az sonrasýydý Ölmek için geç kalmýþ Hayatta kalmak için asýrlarca yaþamýþ kadar yaþlýydým Yaþ almak yaþamak için yeter sandým... Yanýlmýþým…
Ruhumu diyorum, Ruhumu dünya denen cenderede acý ile birlikte eze eze adam ederim... düþtüðüm yerden kalkar Türkülerle týmar eder, iyileþebilirim sandým... Yanýlmýþým…
Bir erbanede deri belleyip gövdemi Tavladýkça özüme dönerim sandým Yandýkça yandým, yandýkça yandým... Nihayetinde kavrulduðumla kaldým... Yaþadýklarýmý yanýma kar kalýr sandým… Yanýlmýþým…
Nicedir var olan dünya yaþýnca, Yaþayan tüm dillerde, Dönmeyen dilime lanetler edip, Hançeri saplasam da kilometrelerce derine Þu soyka gönlümü avutamadým...
Anladým ki Dünya yanýlmalar yurduymuþ Ve ben yeterince yanýldým Ýçimdeki tüm merdiven boþluklarýný Sigara dumanýyla doldurduðumla kaldým Þimdi mevsim kýþa evrildi. Gömün beni yedi kat dibine topraðýn...