Düşümde Yağan Karlar

Bitik, yanýk yüreðim pusta feryâd demler ve;
Islanmýþ göz yaþlarý damarlarýma iþler,
Sebepsiz yalnýzlýðým kendisini emler ve;
Mâzinin buruk benzi geleceðimi düþler...

Akþam ezânlarýnda ben sapsarý kururum.
Sönen aklar üstüne kapýlarým örtülür.
Tütün yanýþlarýnda hayâlini solurum,
Geceleri üstüme bir garip sis gömülür.

Yanan hazân ardýndan hüzzâm izi görünür.
Masmavi düþler kurup Cânan’ý damlar karlar.
Her uçan beyâz ile âhuzarým sürünür.
Bahar sancýsý biçip, aþký mahveder karlar.

Tesbih tanesi gibi sayýlýyorken ömrüm,
Ayâzýn titrek sesi buðulanýr yürekte.
Avuç avuç ateþle yýkanýyorken ömrüm,
Fýrtýnalar kopuyor âciz kalan sinede.

Yaðan nûru örterken ektiðim günâhlarla,
Gözümde alev alýr gizlice yaðan karlar.
Toprak seni solurken içtiðim günâhlarla,
Günüme beyâz sarar, öylece düþer karlar.

Yýlmaz Helimergin
Sosyal Medyada Paylaşın: