Beni Öldürmelisin / II

Aðýt, figân, ah kopar; sine vâh edip yanar.
Hem damar üþür hem can közlü buz olur her gün.
Lâl olur betik, lisân; kalp pýnarý dert sarar
Gölgem seyyhâken dünde zehri gül yaðar her gün.

Belki yeni ve taze henüz gülmüþ yapraksýn!
Belki yazgý mührüsün; kader, mahþer, nasipsin!
Belki hayat busesi, ömür saçan vatansýn!
Bilki özde sýlasýn; ýþýk, bir ses, nefessin!

Poyrâz, boran... unuttum zulüm olsan vatansýn.
En aðýr cezam olsan; dostun merhâmetisin,
Kan salýp ölüm sunsan; nûrsun, cansýn, baharsýn.
Cevâpsýz sorgu olsan; cennetin güzelisin.

Masmavi heyecansýn, mercanýn ezelisin.
Bembeyâz sayfa isen nârý söndürmelisin.
Bundan sonra bendesin, sanma ki can halisin!
Sen de ben olup sonra beni öldürmelisin.

Yýlmaz Helimergin


Sosyal Medyada Paylaşın: