Sabahlar kimliðini yitirmiþ bir deli gibi Göz kapaklarýna karabasan Sýrta kulunç Aðýr aðýr çýkýlýr perdesine dokunmadan odanýn Kopulur miskince bakan yataktan Uzakta bir musluk döner Demlik þenlenir bir tek Bir de salonda bir muhabbet kuþcaðýzý Kördür karanlýk adý sabah kendi firar bir vakit
içeride kalýr sýcaklýk hasretle
Derken yaðmurun týpýrtýsý Frenler gazlar dur kalklar Burnun ucu eskisi kadar soðuk kalamaz Akýllara zarar Korunur herkes kendi nefesiyle Tepeye doðru kývrýlýr yol þehir içinden göçenlerle içine göçenleri görmeye...
Göz ucuyla yoklanýr günler birbiri ardýnca Her gün ayný hengame dolaþýr Bir tek kapý bilinir açýk ya da kapalý Orda durur gölge Uzun uzun konuþan belki de susan hep Ölesiye dumanlý ... Devam ...
Ve ertesi gün ay yýl ...
Sabahlar kimliksiz bir deli Ýnsan Duvarlarý ve uçurumlarý ile zihni zehir Eller cepte görünmez Garip bir kambur taþýr Ýnsan Her gün ayný Hengame...
Sosyal Medyada Paylaşın:
amelie poulain Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.