Rüzgarlarý olmalý insanýn
lodos gibi esip geçmeli zaman zaman
daðýtmalý saçý baþý
uçuþmalý baðnaz düþünceler
yoldan çýkmalý ..
hani derler ya aþýk ayýranmýþ lodos
ayýrýrmýþ istanbulun iki yakasýný
sonbaharda nazlanan yapraklarý alýp götürürmüþ
öye olmalý iþte
sonbaharlarý olmalý
silip süpürmeli akýlda kalan aþk kýrýntýlarýný
yapýþýp býrakmayan dertlerini ,
sararýp solan asalaklarýný.
rüzgarlarý olmalý insanýn
poyraz gibi soðutmalý zaman zaman
yeniden yeþercek ümitler için
dondurup atmalý hüsranlarýný..
gelgitleri olmalý
dalgalarý hýrçýn denizlere dönmeli
fýrtýnalar kopmalý içinde
miskinliðe meyilli bedeni uyanmalý
hayallere gebe býrakmaya ümitleri
hani derler ya yeniden baþlamak gerek bazen
farklý olmalý yarýnlar dünden
iþte öyle.. acýmasýz rüzgarlar lazým bazen arýnýp temizlenmeye.
Döküntüleri dökmeye
asalaklarý temizlemeye
Baþa dönmeye...
lodos gibi...