Çocukluğumun Oyuncakları Vardı..

Þimdi sokaklarda bütün umudum,
ve
açlýðým,
ve
dýþlanmýþlýðým..
Benim oyuncakla dolu bir dünyam vardý sizin bilmediðiniz
ve
ben ayrýyým þimdi onlardan..
Ta, uzaktalar,
El sallasam koþar mý ki bana pinokyom,
pilsiz ve itmekten, pantolunumun dizlerini yýrttýðým arabam.
Ya çevirmekten býkmadýðým topaçým, döne döne gelir mi yanýzlýðýmý paylaþmak için.
Þimdi açým ben sokaklarda,
benim geçmiþimde oyuncakla dolu bir dünyam vardý; Siz bilmez siniz..
Onlar çocuk yüzümün tek arkadaþlarý,
oysa,
þimdi ben açým…
Getirin benim somun ekmeðimi,
yufkam var içine dürüp yiyeceðim.
Çocukluðum var benim, yalnýzlýðým var,
kimselerin paylaþmak istemediði...
Yalnýzým þimdi sokaklarda,
kimsecikler yok yanýmda,
yalnýzým….
Benim oyuncakla dolu bir dünyam var arkamda,
yaramaz çocukluðum var.
o, uslanmaz çocukluðumun bir yarýsý.
Pinokyo mun burnu uzamaz
paslý,
Polis arabamýn tekeri dönmez,
paslý,
benim oyuncaklarla dolu bir çocukluðum var,
oynayamam onlarla,
çünkü;

yalnýz bana yasaklý…

Sosyal Medyada Paylaşın: