Bugün hava pek soðuk. Ellerim ceplerimde, Yürüyorum, seninle dolaþtýðým bu sokaklarda, Þimdi sensiz ve kimsesiz. Pek bir sessizlik hakim bugün. Sanki kaldýrým taþlarý dilini yutmuþ. Eskiden her adýmda, daha bir gür çýkardý sesleri. Sana küsmüþler ama benimle konuþmuyorlar sanki. Hikayemi hiçbir martýya anlatmadým bugün. Gittiðin gün sende unutmuþum kalemi. Ve hala sen yazýyorsun hikayemi. Derdim martýlarla deðil, Gittiðinden beri bilmiyorum kalemle ne yazdýn. Sahi kalem sendeyken, neden bu hikayede sen azdýn? Ben deðil martýlar merak ediyor sebebini. Deniz neden bugün bu kadar bulanýk? Sanki kafamýn içini seyrediyorum. Merakým daha baþka bu sýralar. Görüyorsun ya, seni pek de önemsemiyorum. Ayrýlýk dizelerime de yalaný konuþturttu. Önemsemediðimi söyledim seni, yalandý. Gerçekler beni aciz biri kýlýyor. Buna Ýnan martýlar aðlýyor, ben aðlýyorum. Sosyal Medyada Paylaşın:
Kuşçubaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.