Yalnýzlýk duvarlarýmýn camlarýný
ýslak elleriyle okþayan yaðmur
bak nasýl da titriyor rüzgâr . .
kalbimin hevsel bahçelerine ateþ düþtü
þimdi hangi kavim uyanýr ölüm uykusundan
kim bulur çocukluðumun sardunya çiçeklerini
Duyuyor musun þimdi rüzgârýn fýsýltýsýný
yine ay unutuyor yüzümün gecesini
kalbimin parmak ucuna b/aðladýðým
þiddetli bir ünlem gibi aðrýlarým
þimdilerde..
sevdamýzýn üstüne söylerken þarkýlar
haykýrdýðým yitip giden hayâlere
evrene sýðdýramadým küçük bedenimi
Ey gözleri ezberim
diz çöküyorum merhametin tanrýsýna
bir gülüþünü ödünç istedim yüzüme
sadece.
dünya deðil gözlerim sevgili
ayaðýmýn altýnda ezdiðim taþ, masatýmda bilediðim býçaktýr dünya
önce
zaman
eriverirdi babamýn bereketli topraklarýnda
kamburlaþan sýrtýma aðýr zaman yýðýnlarý sallanýrken kesik nefesimin beþiðinde
soluðumda yutkunduðum hýçkýrýklar
tanrýnýn adaletsizliðimiydim
sevapkâr günahlarýn
Sevgi; gözlerinin sadakatînde neydi
silahýn ucundaki mermimiydim
kaç kurþun ederim deymezliðin
umudumu yutan cümlelerini
hiç farkýnda olabildin mi sevgili
Bu kaçýncý gayrý meþru þiirimdir
güçlü kadýnlýðýmýn tenini ezip geçen
varlýðýmýn perde aralýðýndan sýzan
sanatkâr bir tablo gibi asýlý duvarýmda
oysa sen göðsümdeki iman kadar ibadettin
tanrýya açýlan avuçlarýmda.
Yalnýzlýðýmýn baþtacý bu gecede
uyuyan bir rüzgâr cennetimin kapýsýnda
yoksul bir emanet gibi kalacak
her gülümsememe
yazgýmýn görünmez duvaðýnda aþkýn
bir taþ gibi ufalanýyor yüreðimin üstünde
Ah
kalbim güneþidir sancýlý gecelerin
hasretimin cýlýz bedeni yýðýlýr kurak çöllerine
ölümün güzel bir melodisi yoktur sevgili
aðýt çýðlýklarý atýyor kalbimin suskunluðunda
yaþamý kökünden kurutan
zalim bir cellat mý hayat
Arkanda sancýlý bir mezar býraktýn
ölüler dirilir mi sevgili?
Ben yalnýzlýklar abidesi
sükût-un vaveylasýyým
Gizem
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.