Senle yaþar bu þehir,bu büyülü Boðaz.
Sensiz sonbahardýr bu þehirde her ilk yaz.
Ne bahar gelir artýk, ’ne dallarý basar kiraz’
Matemdedir çengiler,matemdedir ince saz.
Yeniköy’den bir gün bir güvercin havalanýr.
Eminönü’nde benim için þöyle bir oyalanýr.
Kýz Kulesin’den sessizce Üsküdar’a dolanýr.
Sonra avuçlarýma konar Ýstanbul’u anlatýr.
Martýlarý çapkýndýr,balýklarý iþveli.
Doðmak gerekirse bu þehirde doðmalý.
Sevmek gerekirse bu þehirde sevmeli.
Ýnsan ölecekse bu þehirde ölmeli.
Sen gelmezsen Ýstanbul gelir bana
Minarelerinde kandiller yana yana
Bir þehir hatlarý vapuru yanaþýr yüreðime
Çekerim kokunu içime kana kana
Sevdim,hemde çok sevdim bir Ýstanbul kýzýný
Yaþadým doya doya sevdanýn ilk yazýný
Ölsemde gam yemem,mutluluktan sarhoþum
Hiç korkmadan çekerim azrailin nazýný
Bu þehrin sevdalýsý,bu þehrin delisiyim
Deniziyle seviþen ahþap iskelesiyim
Göklerini kaplayan martýlarýn sesiyim
Her emrine amade en sadýk kölesiyim
Ýstanbul güzel þehir ayrýlýðýn insafsýz
Mizanýnda olmadým hiç bir zaman tarafsýz
Ekmeðimi kazandýðým gurbet dönüþlerinde
Yaþadým sende seni ben her zaman israfsýz
Balýk gibi döksem seni pul pul mýsralara
Deniz gibi yazsam seni ah o mavi sýrlara
Ýstanbul’u göreceðim seni sýrlar ardýnda
Dönüpte bir baksam hazin hatýralara
Oynaþýyor düþlerim gümüþ rengi sularda
Yaþýyorum geçmiþi en hisli duygularda
Ýstanbul’la buluþtuk gecenin ötesinde
Oysa sevdiðim kadýn en derin uykularda
Bugünü yarýný dünü bir deðil
Cennetten köþedir kötü yer deðil
Anarým ismini bir dua gibi
Ayrýlmak çok acý dönmek zor deðil
Gitmiyor hayali gözden gönülden
Þair için bu bu þehir farksýz ödülden
Yanan yüreðimi söndürmek için
Ýstanbul dökülür ýslak mendilden
Yar gelir mi beklesem Boðaz yolunda
Heyecandan ölürken güller elimde
Bana doðru koþan narin hayali
Hala yüreðimde hala aklýmda
Her kim yaþar þu alemde bir Ýstanbul masalý
Siler gamý yüreðinden hiç görünmez tasalý
Her kim sever bu þehri caný gönülden
Kadim dosttur bulunmaz ondan daha vefalý
Her sabah penceremden mendil sallarým
Ýstanbul’a doðru uçup giden göçmen kuþlara
Ela gözlü bir yare selam yollarým
Gem vurulmaz gözümden akan yaþlara
Ruhuma sorarsan hala genç gibi
Kalbime sorarsan artýk geç gibi
Ýstanbul anýlarý gönlümde saklý
Yeniden yaþamak artýk suç gibi
Boðazýn sularýnda bir deli hüzün
Yakýp kül ediyor gurbette sýzýn
Hiç ayrýlmamýþtýk biz böyle uzun
Gözümde tütüyor iþveli nazýn
Sen kokan,sevgin kokan bana bir gül versen
Darýlýp hiç kýzmayýp bana hep gülüversen
Ne kadar sevinirdim,ah bir bilsen sevgilim
O gül ve tebessümle,bu þehirde ölüversem
Ýstanbul surlarýnda bir burç olsaydým
Martý gibi süzülüp nazlýca konarmýydýn
Masmavi sularýnda seni bulsaydým
Aðdaki balýk gibi benimle oynarmýydýn?
Sarhoþum tek arkadaþým Ýstanbul meyhanesi
Aðlýyorum taþ plakta Hafýz Burhan’ýn sesi
Ýçimi ýsýtmýyor kumral kýzýn busesi
Unuttum geçmiþimi,geleceðim neresi
Kadehler tükeniyor ýþýðýnda mumlarýn
Yüzümde konuþuyor en acýsý mimlerin
Ne kadar sarhoþ olsam Ýstanbul bilmeyecek
Müþterisiyim artýk en sessiz ölümlerin