Kýzýl bir günbatýmý akþamýndayým yine Mavi düþlere yelken açmada ruhum Canýmý acýtan sancýlara inat, Esaretten kurtulup, Bastýrýlmýþ duygulardan arýnýp, Tabulardan , törelerden uzaklaþýp, Bir, bir haykýrmak geliyor içimden. Geçmiþe dair duygularýmý. Evet, nasýlsa geçer kelepçe izi diyorum. Ve, nasýlsa unuturum tutsak günlerimi,
Artýk geriye bakmak yok, Yeni umutlar yeþeriyor içimde yaprak misali Yarýnlar benim için gelecek ümidim var. Yaþayamadýðým kendimi yaþamak, Mutlu olmak hayalim, Geç olsa da takvimler.
Artýk toparlanmalýyým, Hýzla geçmeden zalim saatler. Çýkmalýyým erkenden yola. Kimselere aldýrmadan, Yürümeliyim dikensiz yollarda. Bu benim hayatým demeliyim artýk. Beni ben yaþamalýyým. Geride kalan ne varsa, Ve ne kalmýþsa…
16/8/2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
kar_cicegi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.