Bazen akþamdan tutunuyorum acýlarýna sabaha çýkmak için. Bazen kelimelerini kalbime nakýþ ettiðim þiirler ile avazýmca dilsiz çýðlýklar ile yankýlanýr Ýstanbul sokaklarý Bazen beklerim metrobüs otobüs duraklarýnda Týr týr Titrer içimdeki yetim çocuk. Gelip geçenler görür yaþlý gözlerim. Sonrasý cehennem yangýný o yanlýzlýk... Rüzgarlar ve siren sesleri ile irkilirim Bölünür bölünür bölük börçük uykularda rüyalar görürüm. Uyanýrým, utanýrým sensiz geçen her zaman diliminden. Bazen adýný yazarým sol elime Avuçlarýma ve sýkarým yumruðumu. Belki sevmek suçtur, belki devrimci inançlý, yada ne bileyim düþüncelerime sakladým seni.. Düþünmenin suç olduðunu yazmýþtý bir þaiir þiirinde.. Ve tutsaðý oldum o aþk deden duygunun. Þimdi yokluðun çölünde ne Mecnun olabildim nede sen .... Kendimi yargýlýyorum kendimi. Ýnsan olan sol yanýmý... Sana söyledim ben bende sen ile yok yok yokluðun ile yitip gittim dizelerde Þiir Kamil Üci
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kamil üci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.