Yarım

Sonbahara kavuþmuþ yaprak gibi kayýptý rehberim,
Aydýnlýðým gitmiþti, daralmýþtý görüþ çemberim,
Düþlerimden kopup geldin, bozulmuþtu ezberim,
Karanlýðý parlatmayý öðrettin, adýnla doldu defterim.

Partisyonun tamamlanmasý için beklenen notasýn
Öyle bir düþtün ki doldu hayal gücümün kotasý
Yoktu o zamanlar aklýmýn senle kesiþmeyen rotasý,
Karla örtülmüþ çiçeklerimin görünce seni gelmezdi solasý.

Çiçeklerim ne kadar güzelmiþ, eriyince o kar tabakasý,
Görülmeyi bekliyorlardý, anladým, zor deðildi yaþamasý,
Melteminle ýslandým, geçti kendime gelme aþamasý,
Rüzgarýný kovalamak istedim, yetiþemedim, hissettim acýnasý.

Zekam kibir sahibi etti ancak seni anlamaya beynim yetmiyor,
Bin hayatým olsa bile, senin yaþattýðýn bir mevsim etmiyor.
Unutuyorum seni artýk, hafýzam yüzünü keskin seçmiyor,
Yine de Nisan ayýnda söylenen yalan gibisin, hiç etkin geçmiyor.




Sosyal Medyada Paylaşın: